Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

τα δυνατά μου

  • 1 напрячь

    напрячь εντείνω, προσπαθώ" \напрячь (все) силы βάζω ( όλα) τα δυνατά μου \напрячься σφίγγομαι, βάζω τα δυνατά μου
    * * *
    εντείνω, προσπαθώ

    напря́чь (все) си́лы — βάζω (όλα) τα δυνατά μου

    Русско-греческий словарь > напрячь

  • 2 βάζω

    (αόρ. έβαλα, παθ. αόρ. (ε)βάλθηκα) 1. μετ.
    1) класть; ставить; помещать;

    βάζω τό ψωμί στο τραπέζι — класть хлеб на стол;

    βάζω τη γλάστρα στο παράθυρο — ставить горшок (с цветами) на окно;

    βάζω τα τρόφιμα στην αποθήκη — помещать продукты в кладовую;

    2) наливать; насыпать;

    βάζ κρασί στα ποτήρια — наливать, вино в стаканы;

    βάζω αλάτι στη σαλάτα — посолить салат;

    3) ставить (подпись, отметку и. т. п.);
    μου έβαλε άριστα он мне поставил «отлично»; 4) размещать, располагать, ставить;

    βάζω τα βιβλία στα ράφια — разместить книги по полкам;

    βάζω στη σειρά ( — или στη γραμμή) — ставить в ряд, выстраивать;

    βάζω σε σπίτια τούς στρατιώτες — расквартировать солдат, разместить солдат по квартирам;

    5) ставить (банки, градусник, горчичники и т. п.);
    6) вкладывать, вносить (деньги в предприятие, в инвентарь, в банк и т. п.); 7) включать (в счёт и т. п.); βάλε και τα μεταφορικά включи (в счёт) и расходы на транспорт; 8) устанавливать, ставить;

    βάζω τηλέφωνο (κεραία) — ставить телефон (антенну);

    9) сажать, сеять;

    βάζω αμπέλι — сажать виноградник;

    βάζω μπαμπάκι — сеять хлопок;

    10) устраивать, определять, помещать (куда-л.);

    βάζ κάποιον στο σχολειό — устраивать кого-л. в школу;

    βάζω κάποιον στο νοσοκομείο — помещать кого-л. в больницу;

    βάζω κάποιον σε δουλειά — устраивать (или определять) кого-л. на работу;

    βάζω κάποιον σε τέχνη — отдать обучаться ремеслу;

    11) надевать;
    носить (одежду, обувь и т. п.); βάλε το παλτό σου надень пальто;

    ποτές μου δεν βάζ καπέλο — я никогда не ношу шапку;

    12) призывать, брать (свидетеля, адвоката и т. п.);

    βάζ μάρτυρα — брать в свидетели;

    βάζω δικηγόρο — брать адвоката;

    13) налагать (штраф и т. п.);

    βάζ πρόστιμο — оштрафовать;

    βάζω φόρο — облагать налогом;

    14) возлагать (на кого-л.); поручать (кому-л.);

    βάζω κάποιον να κάνει κάτι — поручить кому-л. сделать что-л.;

    15) подстрекать, подучивать, подговаривать;
    τον έβαλαν να μάς διώξει его подговорили выгнать нас; 16) подавать, давать; βάλε μας να φάμε дай нам поесть; βάλε μας ενα συρτάκι сыграй (или заведи) нам сиртаки; 17) быть причиной (чего-л.), вызывать (что-л.); причинять, доставлять (заботы и т. п.);

    βάζω σε στενοχώρια — причинять беспокойство, затруднять;

    βάζω σε κόπο — доставлять хлопоты;

    βάζω σε μπελάδες — причинять неприятности;

    18) ввергать, вовлекать;

    βάζω σε έξοδα — вводить в расходы;

    βάζω σε ανησυχία — вызывать беспокойство;

    βάζω σε κίνδυνο — подвергать опасности;

    μη μας βάζεις στα αίματα — не подзуживай нас;

    19) вводить, устанавливать;

    βάζω τάξη — устанавливать порядок;

    βάζω σε χρήση — вводить в употребление;

    βάζω σε ενέργεια — вводить в действие (или в строй);

    βάζω σε κίνηση — пускать (в ход), приводить в движение;

    20) вводить, приводить (куда-л.);

    βάζω τα στρατεύματα στην πόλη — вводить войска в город;

    21) предполагать;
    βάλε πώς... представь себе, что...; 22) делать (с некоторыми сущ. переводится в зависимости от знач сущ.);

    βάζ πλύσιμο — стирать;

    βάζω σίδερο — гладить;

    βάζω άσπρισμα — делать побелку, белить;

    βάζω μπουγάδα — стирать со щёлоком;

    βάζω γιαπί — возводить леса;

    βάζω θεμέλια — закладывать фундамент;

    § βάζω τίς φωνές (τα κλάματα) — начинать кричать (плакать);

    βάζω στοίχημα — держать пари, биться об заклад;

    βάζ άμιλλα — вызвать на соревнование;

    βάζω τα δυνατά μου να... — прилагать все усилия, напрягать все силы, чтобы...; — приналечь на что-л.;

    βάζω τραπέζι — накрывать на стол;

    βάζω αυτί — слушать, прислушиваться;

    βάζω χέρι — а) запустить руку, лапу (куда-л., во что-л.);

    б) облапитъ (женщину);

    βάζω χέρι στα χρήματα τού ταμείου — запустить руку в кассу;

    βάζω κάτι στο χέρι — или χέρι σε κάτι — прибрать что-л, к рукам, наложить лапу на что-л.;

    βάζω κάποιον στο χέρι — облапошить, надуть кого-л. (беря деньги в долг без отдачи);

    βάλε το χέρι (σου) или βάλε (δνα) χέρι помоги мне;

    βάζω τό χεράκι μου — приложить руку (к чему-л.);

    βάζω τό χέρι μου στό βαγγέλιο — клясться на евангелия;

    βάζω τό κεφάλι μου — ручаться головой;

    βάζ τό κεφάλι μου στον [ν]τορβά ( — или στο σακκούλι) — рисковать головой, жизнью;

    τό βάζω στα πόδια — бежать без оглядки, удирать со всех шг, уносить ноги;

    βάζω κάποιον στο πόδι μου ( — или στη θέση μου)

    ставить, назначать кого-л. вместо себя, на своё место;

    βάζω σε ρέγουλα (σε δρόμο) — урегулировать, налаживать (что-л.);

    βάζω νερό στο κρασί μου — а) умерить, охладить свой пыл; — б) умерить требования, притязания;

    βάζω κατά μέρος ( — или στη μπάντα) χρήματα — откладывать, копить деньги;

    βάζ,λεφτά στο διάφορο — помещать или давать деньги под проценты;

    βάζω ενέχυρο (υποθήκη) — закладывать, отдавать в заклад (в ипотеку);

    βάζω χρέος — входить в долги;

    βάξ' τα заплати;

    βάζω νερό — пропускать воду, промокать;

    βάζω φωτιά — поджигать; — вызывать пожар;

    βάζ φωτιά στο σπίτι μου — рубить, подрубать сук, на котором сидишь;

    βάζω φιτίλια — подзадоривать; — подстрекать, науськивать кого-л.;

    τα βάζ με κάποιον — а) сердиться на кого-л.; — ссориться с кем-л.; — б) задевать кого-л.; — относиться враждебно к кому-л.;

    δεν τα βάζω κάτω — не уступать, не сдаваться; — становиться на дыбы;

    τί θες και τα βάζεις μ' αυτόνε! — охота тебе спорить с ним!;

    πολλά βάζει ο νούς μου — или βάζω με το νού μου — а) иметь разные предположения на какой-л. счёт; — б) размышлять, думать;

    δεν το βάζει ο νούς μου — в голове не укладывается, не могу поверить;

    βάζ μυαλό σε κάποιον — учить уму-разуму кого-л.;

    βάζω γνώση ( — или μυαλό) — взяться за ум, образумиться;

    βάζω καλά στο μυαλό ( — или νου) μου — наматывать себе на ус;

    βάζω κακό στο νού μου ( — или βάζ σε κακό) — задумать недоброе;

    βάζω στο νου μου ( — или στο κεφάλι μου) — вбить, забрать себе в голову;

    βάζω σε κάποιον κάτι στο μυαλό — вбить кому-л. что-л, в голову;

    βάζω στο νού κάποιου — внушать кому-л.;

    βάζω σε κάποιον την ιδέα — внушать кому-л. мысль;

    βάζω μπροστά κάποιον — а) бранить, распекать кого-л.; — б) поносить, оскорблять кого-л.;

    βάζω μπρος ( — или αρχή) — начинать, приступать (к чему-л.);

    βάζ με τρόπο — а) незаметно вложить (что-л.); — б) ловко вставить (слово и т. п.);

    βάζ την ουρά στα σκέλια прям., перен. — поджимать хвост;

    βάζω την ουρά μου ( — или τό δαχτυλάκι μου) — приложить руку, быть причастным (к какому-л. делу);

    βάζ τα γυαλιά σε κάποιον — утереть нос кому-л.;

    βάζω κάποιον στη θέση του — поставить кого-л. на своё место, одёрнуть кого-л.;

    βάζω στο συνδυασμό — включать в список кандидатов;

    βάζω κάποιον μέσα ( — или στα σίδερα) — сажать за решётку, в тюрьму;

    βάζω κάποιον κάτω — одержать верх над кем-л.; — положить на обе лопатки кого-л.;

    δεν ήξερε πού να με βάλει он принял меня с большим радушием, он не знал, куда меня усадить;

    βάζω πανιά γιά... — или βάζ πλώρη мор. — брать курс на...;

    βάζ πόστα — а) бранить, распекать кого-л.; — б) мор. вставать под погрузку;

    βάλτε το καλά στο μυαλό σας зарубите себе на носу;
    βάλ' του ρίγανη! ничего не поделаешь!, ничего не исправишь!; βάλθηκα να... я сделал всё, чтобы...;

    θά σού δείξω πόσα απίδια βάζει ο σάκκος! — я тебе покажу, где раки зимуют!;

    2. αμετ. грохотать, греметь (об артиллерии)

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > βάζω

  • 3 душа

    -и, αιτ. душу, πλθ. души θ.
    1. ψυχή•

    в глубине -и στα μύχια της ψυχής•

    -ой и телом ψυχή τε και σώματι•

    от всей -и μ' όλη μου την καρδιά, ολόψυχα•

    благородство -и ευγενικότητα της ψυχής•

    любить всей -ой αγαπώ ολόψυχα•

    -и усопших οι ψυχές των πεθαμένων•

    человек доброй -и άνθρωπος καλόψυχος.

    2. άνθρωπος, κάτοικος, άτομο•

    на улице ни -и στο δρόμο δεν είναι ούτε ψυχή•

    ни одна душа ничего не знает κανένας απόλυτα δεν ξέρει•

    сколько с -и? πόσο κατ'άτομο;•

    на -у населения ατο άτομο, κατ' άτομο.

    3. δουλοπάροικος•

    он был обладателем двести душ αυτός ήταν κάτοχος διακοσίων δουλοπάροικων.

    4. το βασικό, το κύριο, η ουσία. || καθοδηγητής, εμψυχωτής.
    εκφρ.
    бумажная душа – γραφειοκράτης, γραφιάς•
    заячья душа – δειλός)κιοτής (σαν το λαγό)•
    чернильная душа – καλαμαράς, γραφειοκράτης•
    без -иπαλ. α) άψυχος (από ζωηρό αίσθημα ή φόβο), β) χωρίς ενθουσιασμό, ψόφιος•
    в - – α) μέσα, εσωτερικά, β) έμφυτα, απο, τη φύση•
    по - – του γούστου, της αρέσκειας•
    по -ам ή по - – φιλικά, ειλικρινά (жить) душа в -у ζω αρμονικά•
    душа нараспашку – ανοιχτόκαρδα•
    душа не лежит. – αισθάνομαι, αντιπάθεια•
    душа не на месте – σπάραζε η καρδιά•
    душа не принимает – αντιπαθώ, δε χωνεύω•
    душа ушла (уходит) в пятку – μου πήγε (πηγαίνει) η ψυχή στην κούλουρη (καταφοβήθηκα)•
    вдохнуть -у – εμψυχώνω, αναζωογονώ, τονώνω, ενθαρρύνω•
    излить -у – ανοίγω την καρδιά (εκμυστηρεύομαι όλα)•
    вложить -у – επιδίδομαι ολόψυχα•
    отвести -у – ξαλαφρώνω, ξεσκάζω• ικανοποιώ μεγάλη μου επιθυμία•
    отдать Богу -у – παραδίδω το πνεύμα (πεθαίνω)•
    душа моя – ψυχή μου (συμπάθεια μου)•
    отпустить -у на покаяние – αφήνω ήσυχο•
    положить -у за кого-чего – θυσιάζω τη ζωή μου για κάποιον, για κάτι•
    положить -у на что – βάζω όλα τα δυνατά μου σε κάτι•
    не чаять -и – υπεραγαπώ, λατρεύω•
    кривить -ой – γίνομαι ανειλικρινής• υποκρίνομαι•
    ни -ой ни телом – καθόλου•
    это мне по - – αυτό πολύ μου αρέσει,• влезть ή залезть в -у кому αποκτώ την εμπιστοσύνη κάποιου•
    заглянуть в -у кому – ψυχολογώ καλά κάποιον•
    мне не по - – δε μου αρέσει, δεν είναι της καρδιάς μου•
    хватать за -у – ταράσσω, συγκινώ την ψυχή•
    взять ή принятьκ.τ.τ. что на -у ή на свой -у αναλαβαίνω την ευθύνη για κάποιον•
    стоить ή торчать над чьей -ой – κάθομαι πάνω στο κεφάλι. (γίνομαι ενοχλητικός)•
    петь -ой, – τραγουδώ συναισθηματικά•
    в чем душа (только) держится – άψυχος, ψόφιος, μόνο που δεν του βγήκε ακόμα η ψυχή•
    за милую -у – μ' όλες τις ανέσεις•
    за -ой (у кого) есть ή имеется – έχει κάτι (να περάσει, να ζήσει)•
    за -ой (у кого) нет чего – δεν έχει τίποτε (να περάσει, να ζήσει)•
    за -у берёт что-н. – ανησυχώ, φοβούμαι•
    на - кошки сгребут – έχει σαράκι στην καρδιά• ή τον τρώει το σαράκι•
    сколько -е угодно – όσο θέλει η ψυχή σου.

    Большой русско-греческий словарь > душа

  • 4 стараться

    стараться προσπαθώ, βάζω τα δυνατά μου
    * * *
    προσπαθώ, βάζω τα δυνατά μου

    Русско-греческий словарь > стараться

  • 5 δυνατός

    η, ό[ν]
    1) в разн. знач сильный;

    δυνατή κράση — крепкое здоровье;

    δυνατή παγωνιά — сильный мороз;

    δυνατ επιστήμων (καλλιτέχνης) — крупный учёный (художник);

    δυνατή επιρροή — сильное влияние;

    είναι πολύ δυνατός με την τωρινή κυβέρνηση — он влиятельное лицо в нынешнем правительстве;

    δυνατ πυρετός — сильный жар;

    δυνατ πόνος — сильная боль;

    δυνατή φωνή — сильный крик; — громкий голос;

    δυνατό άρωμα — сильный запах (приятный);

    δυνατή μυρωδιά — сильный запах (чаще неприятный);

    2) крепкий, прочный;

    δυνατό σχοινί — прочная верёвка;

    3) перен. крепкий;

    δυνατός καπνός — крепкий табак;

    δυνατό κρασί — крепкое вино;

    4) возможный, потенциальный;

    είναι δυνατό — можно, возможно;

    δεν είναι δυνατό — а) нельзя, невозможно;

    б) не может быть;

    μόλις θα είναι δυνατό — при первой возмож- ности;

    τα δυνατά — всё возможное;

    § βάζω ( — или βάλλω) τα δυνατά μου — прилагать усилия, стараться;

    κάνω τα αδύνατα δυνατά — делать невозможное;

    κατά το δυνατόν — или όσο[ν] το δυνατό[ν] — по (мере) возможности;

    насколько возможно;

    όσο[ν] το δυνατό[ν] γρηγορώτερα — как можно быстрее

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > δυνατός

  • 6 биться

    биться
    несов
    1. κτυπιέμαι, χτυπιέμαι, δέρνομαι μέ κάποιον/ μάχομαι, ἀγωνίζομαι, παλεύω (сражаться);
    2. (трепетать) τρέμω, πάλλομαι (о сердце, пульсе)/ χτυπιέμαι, σφαδάζω, σπαρταρώ (барахтаться):
    рыба бьется τό ψάρι σπαρταρά;
    3. (ломать голову над чем-л.} πολεμώ, βάζω τά δυνατά μου, βασανίζομαι, σπάζω τό κεφάλι μου νά...:
    \биться над разрешением задачи σπάζω τό κεφάλι μου νά λύσω τό πρόβλημα;
    4. (о посуде) σπάζω,, εἶμαι ἐΰθραυστος, θραύομαι, θρυμματίζομαι; -ν; \биться как Рь'ба об лед =ί πνέω τά λοίσθια, ἔχω φθάσει στά ἔσχατα.

    Русско-новогреческий словарь > биться

  • 7 напрячься

    σφίγγομαι, βάζω τα δυνατά μου

    Русско-греческий словарь > напрячься

  • 8 тужиться

    тужиться
    несов разг προσπαθώ, βάζω ὅλα τά δυνατά μου.

    Русско-новогреческий словарь > тужиться

  • 9 усилие

    усили||е
    с ἡ προσπάθεια:
    общими \усилиеями μέ κοινές προσπάθειες· приложить \усилиея καταβάλλω προσπάθειες· сделать \усилие над собой βάζω τά δυνατά μου.

    Русско-новогреческий словарь > усилие

  • 10 do one's best

    (to try as hard as possible: He'll do his best to be here on time.) βάζω τα δυνατά μου

    English-Greek dictionary > do one's best

  • 11 жилить

    -лю, -лишь
    ρ.δ. (απλ.) μανουβράρω, κάνω μανούβρες, άνομες, άδικες πράξεις• αποφεύγω να επιστρέψω κάτι.
    1. προσπαθώ πολύ, κοπιάζω, σφίγγομαι, βάζω τα δυνατά μου.
    2. τσιγγουνεύομαι.

    Большой русско-греческий словарь > жилить

  • 12 θεός

    θεός, οῦ (Hom.+; Herm. Wr.; ins, pap, LXX, pseudepigr., Philo, Joseph.) and ἡ, voc. θεέ (Pisidian ins [JHS 22, 1902, 355] θέ; PGM 4, 218 θεὲ θεῶν; 7, 529 κύριε θεὲ μέγιστε; 12, 120 κύριε θεέ; 13, 997; LXX [Thackeray 145; PKatz, Philo’s Bible ’50, 152f]; ApcMos 42; Jos., Ant. 14, 24 ὦ θεὲ βασιλεῦ τ. ὅλων; SibOr 13, 172 βασιλεῦ κόσμου θεέ) Mt 27:46, more frequently (s. 2 and 3c, h below) ὁ θεός (LXX; ParJer 6:12; ApcEsdr 7:5; ApcMos 32; B-D-F §147, 3m; JWackernagel, Über einige antike Anredeformen 1912; Mlt-H. 120). On the inclusion or omission of the art. gener. s. W-S. §19, 13d; B-D-F §254, 1; 268, 2; Rob. 758; 761; 780; 786; 795; Mlt-Turner 174; BWeiss, D. Gebr. des Artikels bei den Gottesnamen, StKr 84, 1911, 319–92; 503–38 (also published separately). The sg. article freq. suggests personal claim on a deity. ‘God, god’.
    In the Gr-Rom. world the term θεός primarily refers to a transcendent being who exercises extraordinary control in human affairs or is responsible for bestowal of unusual benefits, deity, god, goddess (s. on θεά) Ac 28:6; 2 Th 2:4 (cp. SibOr 5, 34 ἰσάζων θεῷ αὐτόν; Ar. 4, 1 οὐκ εἰσὶ θεοί; Tat. 10, 1 θεὸς … κύκνος γίνεται …; Ath. 18, 3 θεός τις δισώματος); θεὸς Ῥαιφάν Ac 7:43 (Am 5:26; s. entry Ῥαιφάν). οὐδεὶς θεὸς εἰ μὴ εἷς there is no god but one 1 Cor 8:4 (cp. AcPl Ha 1, 17 restored). θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου Ac 12:22.—ἡ θεός the (female) god, goddess (Att., later more rarely; Peripl. Eryth. c. 58; Lucian, Dial. Deor. 17, 2; SIG 695, 28; ins, one of which refers to Artemis, in Hauser p. 81f; Jos., Ant. 9, 19; Ar. 11, 2 [Artemis]; Ath. 29, 2 [Ino]) Ac 19:37.—Pl. Ac 7:40 (Ex 32:1). Cp. 14:11; 19:26; PtK 2 p. 14, 21. εἴπερ εἰσὶν λεγόμενοι θεοί even if there are so-called gods 1 Cor 8:5a; s. vs. 5b (on θεοὶ πολλοί cp. Jos., Ant. 4, 149.—Maximus Tyr. 11, 5a: θ. πολλοί w. εἷς θ. πατήρ). οἱ φύσει μὴ ὄντες θεοί those who by nature are not really gods Gal 4:8b (cp. Ar. 4, 2 μὴ εἶναι τὸν οὐρανὸν θεόν al.). θεοὶ … λίθινοι etc. AcPl Ha 1, 18 (cp. JosAs 10:13 τοὺς χρυσοῦς καὶ ἀργυροῦς). Of the devil μὴ ὢν θεός AcPlCor 2:15.
    Some writings in our lit. use the word θ. w. ref. to Christ (without necessarily equating Christ with the Father, and therefore in harmony w. the Shema of Israel Dt 6:4; cp. Mk 10:18 and 4a below), though the interpretation of some of the pass. is in debate. In Mosaic and Gr-Rom. traditions the fundamental semantic component in the understanding of deity is the factor of performance, namely saviorhood or extraordinary contributions to one’s society. Dg. 10:6 defines the ancient perspective: ὸ̔ς ἃ παρὰ τοῦ θεοῦ λάβων ἔχει, ταῦτα τοῖς ἐπιδεομένοις χορηγῶν, θεὸς γίνεται τῶν λαμβανάντων one who ministers to the needy what one has received from God proves to be a god to the recipients (cp. Sb III, 6263, 27f of a mother). Such understanding led to the extension of the mng. of θ. to pers. who elicit special reverence (cp. pass. under 4 below; a similar development can be observed in the use of σέβομαι and cognates). In Ro 9:5 the interpr. is complicated by demand of punctuation marks in printed texts. If a period is placed before ὁ ὢν κτλ., the doxology refers to God as defined in Israel (so EAbbot, JBL 1, 1881, 81–154; 3, 1883, 90–112; RLipsius; HHoltzmann, Ntl. Theol.2 II 1911, 99f; EGünther, StKr 73, 1900, 636–44; FBurkitt, JTS 5, 1904, 451–55; Jülicher; PFeine, Theol. d. NTs6 ’34, 176 et al.; RSV text; NRSV mg.). A special consideration in favor of this interpretation is the status assigned to Christ in 1 Cor 15:25–28 and the probability that Paul is not likely to have violated the injunction in Dt 5:7.—If a comma is used in the same place, the reference is to Christ (so BWeiss; EBröse, NKZ 10, 1899, 645–57 et al.; NRSV text; RSV mg. S. also εἰμί 1.—Undecided: THaering.—The transposition by the Socinian scholar JSchlichting [died 1661] ὧν ὁ=‘to whom belongs’ was revived by JWeiss, D. Urchristentum 1917, 363; WWrede, Pls 1905, 82; CStrömman, ZNW 8, 1907, 319f). In 2 Pt 1:1; 1J 5:20 the interpretation is open to question (but cp. ISmyrna McCabe.0010, 100 ὁ θεὸς καὶ σωτὴρ Ἀντίοχος). In any event, θ. certainly refers to Christ, as one who manifests primary characteristics of deity, in the foll. NT pass.: J 1:1b (w. ὁ θεός 1:1a, which refers to God in the monotheistic context of Israel’s tradition. On the problem raised by such attribution s. J 10:34 [cp. Ex 7:1; Ps 81:6]; on θεός w. and without the article, acc. to whether it means God or the Logos, s. Philo, Somn. 1, 229f; JGriffiths, ET 62, ’50/51, 314–16; BMetzger, ET 63, ’51/52, 125f), 18b. ὁ κύριός μου καὶ ὁ θεός μου my Lord and my God! (nom. w. art.=voc.; s. beg. of this entry.—On a resurrection as proof of divinity cp. Diog. L. 8, 41, who quotes Hermippus: Pythagoras returns from a journey to Hades and appears among his followers [εἰσέρχεσθαι εἰς τὴν ἐκκλησίαν], and they consider him θεῖόν τινα) J 20:28 (on the combination of κύριος and θεός s. 3c below). Tit 2:13 (μέγας θ.). Hb 1:8, 9 (in a quot. fr. Ps 44:7, 8). S. TGlasson, NTS 12, ’66, 270–72. Jd 5 P72. But above all Ignatius calls Christ θεός in many pass.: θεὸς Ἰησοῦς Χριστός ITr 7:1; Χριστὸς θεός ISm 10:1. ὁ θεὸς ἡμῶν IEph ins; 15:3; 18:2; IRo ins (twice); 3:3; IPol 8:3; τὸ πάθος τοῦ θεοῦ μου IRo 6:3. ἐν αἵματι θεοῦ IEph 1:1. ἐν σαρκὶ γενόμενος θεός 7:2. θεὸς ἀνθρωπίνως φανερούμενος 19:3. θεὸς ὁ οὕτως ὑμᾶς σοφίσας ISm 1:1.—Hdb. exc. 193f; MRackl, Die Christologie d. hl. Ign. v. Ant. 1914. ὁ θεός μου Χριστὲ Ἰησοῦ AcPl Ha 3, 10; Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ θ[εός] 6, 24; cp. ln. 34 (also cp. Just., A I, 63, 15, D. 63, 5 al.; Tat. 13, 3; Ath. 24, 1; Mel., P. 4, 28 al.).—SLösch, Deitas Jesu u. antike Apotheose ’33. Cp. AWlosk, Römischer Kaiserkult ’78.
    God in Israelite/Christian monotheistic perspective, God the predom. use, somet. with, somet. without the art.
    ὁ θεός Mt 1:23; 3:9; 5:8, 34; Mk 2:12; 10:18; 13:19 (cp. TestJob 37:4); Lk 2:13; J 3:2b; Ac 2:22b; Gal 2:6 al. With prep. εἰς τὸν θ. Ac 24:15. ἐκ τοῦ θ. J 8:42b, 47; 1J 3:9f; 4:1ff, 6f; 5:1, 4; 2 Cor 3:5; 5:18 al.; ἐν τῷ θ. Ro 5:11; Col 3:3 (Ath. 21, 1). ἔναντι τοῦ θ. Lk 1:8; ἐπὶ τὸν θ. Ac 15:19; 26:18, 20 (Just., D. 101, 1); ἐπὶ τῷ θ. Lk 1:47 (Just., D. 8, 2); παρὰ τοῦ θ. J 8:40 (Ar. 4, 2; Just., A I, 33, 6 al.; without art. Just., D. 69, 6 al.). παρὰ τῷ θ. Ro 2:13; 9:14 (Just., A I, 28, 3; Tat. 7, 1; Ath. 31, 2 al.); πρὸς τὸν θ. J 1:2; Ac 24:16; AcPl Ha 3, 8 (Just., D. 39, 1 al.; Mel., HE 4, 26, 13 al.); τὰ πρὸς τὸν θ. Hb 2:17; 5:1; Ro 15:17 is acc. of respect: with respect to one’s relation to God or the things pert. to God, in God’s cause (s. B-D-F §160; Rob. 486. For τὰ πρὸς τ. θ. s. Soph., Phil. 1441; X., De Rep. Lac. 13, 11; Aristot., Pol. 1314b, 39; Lucian, Pro Imag. 8; Mitt-Wilck. I/2, 109, 3 [III B.C.] εὐσεβὴς τὰ πρὸς θεούς; Ex 4:16; 18:19; Jos., Ant. 9, 236 εὐσεβὴς τὰ πρὸς τ. θεόν). τὰ πρὸς τ[ὸν] θεὸν ἐτήρουσαν, when they were observant of matters pert. to God AcPl Ha 8, 13 (=τα π̣ρος θ̣̄ν̄| ἐτήρουσαν Ox 1602, 10f=BMM recto 16 restored after the preceding).
    without the art. Mt 6:24; Lk 2:14; 20:38; J 1:18a; Ro 8:8, 33b; 2 Cor 1:21; 5:19; Gal 2:19; 4:8f; 2 Th 1:8; Tit 1:16; 3:8; Hb 3:4; AcPl Ha 8, 20=BMM recto 25 (s. also HSanders’ rev. of Ox 1602, 26, in HTR 31, ’38, 79, n. 2, Ghent 62 verso, 6); AcPlCor 1:15; 2:19, 26. W. prep. ἀπὸ θεοῦ J 3:2a; 16:30 (Just., A II, 13, 4 τὸν … ἀπὸ ἀγεννήτου … θεοῦ λόγον). εἰς θεόν IPhld 1:2. ἐκ θεοῦ (Pind., O. 11, 10, P. 1, 41; Jos., Ant. 2, 164; Just., A I, 22, 2; Mel., P. 55, 404) Ac 5:39; 2 Cor 5:1; Phil 3:9. ἐν θεῷ J 8:21; Ro 2:17; Jd 1; AcPl Ha 1, 15; 2, 35. ἐπὶ θεόν AcPl Ha 2, 29 (cp. πρὸς θεόν Just., D. 138, 2). κατὰ θεόν acc. to God’s will (Appian, Iber. 19 §73; 23 §88; 26 §101, Liby. 6 §25, Bell. Civ. 4, 86 §364) Ro 8:27; 2 Cor 7:9ff; IEph 2:1. ἡ κατὰ θ. ἀγάπη godly love IMg 1:1; cp. 13:1; ITr 1:2. παρὰ θεῷ (Jos., Bell. 1, 635) Mt 19:26; Lk 2:52.
    w. gen. foll. or w. ἴδιος to denote a special relationship: ὁ θ. Ἀβραάμ Mt 22:32; Mk 12:26; Lk 20:37; Ac 3:13; 7:32 (all Ex 3:6). ὁ θ. (τοῦ) Ἰσραήλ (Ezk 44:2; JosAs 7:5) Mt 15:31; Lk 1:68; cp. Ac 13:17; 2 Cor 6:16; Hb 11:16. ὁ θ. μου Ro 1:8; 1 Cor 1:4; 2 Cor 12:21; Phil 1:3; 4:19; Phlm 4. OT κύριος ὁ θ. σου (ἡμῶν, ὑμῶν, αὐτῶν) Mt 4:7 (Dt 6:16); 22:37 (Dt 6:5); Mk 12:29 (Dt 6:4); Lk 1:16; 4:8 (Dt 6:13); 10:27 (Dt 6:5); Ac 2:39. ὁ κύριος καὶ ὁ θ. ἡμῶν Rv 4:11 (Just., D. 12, 3; the combination of κύριος and θεός is freq. in the OT: 2 Km 7:28; 3 Km 18:39; Jer 38:18; Zech 13:9; Ps 29:3; 34:23; 85:15; 87:2; TestAbr A 3 p. 79, 19 [Stone p. 6]; JosAs 3:4; 12:2 κύριε ὁ θ. τῶν αἰώνων. But s. also Epict. 2, 16, 13 κύριε ὁ θεός [GBreithaupt, Her. 62, 1927, 253–55], Herm. Wr.: Cat. Cod. Astr. VIII/2, p. 172, 6 κύριε ὁ θεὸς ἡμῶν, the PGM ref. at the beg. of this entry, and the sacral uses τ. θεῷ κ. κυρίῳ Σοκνοπαίῳ [OGI 655, 3f—24 B.C.]; PTebt 284, 6; τῷ κυρίῳ θεῷ Ἀσκληπίῳ [Sb 159, 2]; deo domino Saturno [ins fr. imperial times fr. Thala in the prov. of Africa: BPhW 21, 1901, 475], also Suetonius, Domit. 13 dominus et deus noster [for the formulation s. 4a: PMich 209]; Ar. 15, 10; Just., D. 60, 3 al.) τὸν ἴδιον θ. AcPl Ha 3, 22.—ὁ θ. τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰ. Χ. Eph 1:17.
    used w. πατήρ (s. πατήρ 6a) ὁ θ. καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Ro 15:6; 2 Cor 1:3; Eph 1:3; Col 1:3; 1 Pt 1:3. ὁ θ. καὶ πατὴρ ἡμῶν Gal 1:4; Phil 4:20; 1 Th 1:3; 3:11, 13. ὁ θ. καὶ πατήρ 1 Cor 15:24; Eph 5:20; Js 1:27. θ. πατήρ Phil 2:11; 1 Pt 1:2; cp. 1 Cor 8:6. ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν Ro 1:7b; 1 Cor 1:3; 2 Cor 1:2; Gal 1:3; Eph 1:2; Phil 1:2; Col 1:2; Phlm 3; ἀπὸ θ. π. Gal 1:3 v.l.; Eph 6:23; 2 Th 1:2; 2 Ti 1:2; Tit 1:4; παρὰ θεοῦ π. 2 Pt 1:17; 2J 3.
    w. gen. of what God brings about, in accordance w. the divine nature: ὁ θ. τῆς εἰρήνης Ro 15:33; 1 Th 5:23. τῆς ἐλπίδος the God fr. whom hope comes Ro 15:13. πάσης παρακλήσεως 2 Cor 1:3b. ὁ θ. τῆς ἀγάπης 13:11. ὁ θ. πάσης χάριτος 1 Pt 5:10. In οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ θεός 1 Cor 14:33, θεός is to be supplied before ἀκατ.: for God is not a God of disorder.
    The gen. (τοῦ) θεοῦ is
    α. subj. gen., extremely freq. depending on words like βασιλεία, δόξα, θέλημα, ἐντολή, εὐαγγέλιον, λόγος, ναός, οἶκος, πνεῦμα, υἱός, υἱοί, τέκνα and many others. Here prob. (s. β) belongs τὸ μωρὸν τ. θ. the (seeming) foolishness of G. 1 Cor 1:25 (s. B-D-F §263, 2).
    β. obj. gen. ἡ ἀγάπη τοῦ θ. love for God Lk 11:42; J 5:42; ἡ προσευχὴ τοῦ θ. prayer to God Lk 6:12. πίστις θεοῦ faith in God Mk 11:22. φόβος θεοῦ fear of, reverence for God Ro 3:18 al. (s. φόβος 2bα) If 1 Cor 1:25 is to be placed here (s. α above), τὸ μωρὸν τ. θ. refers to apostolic allegiance to God, which is viewed by outsiders as folly.
    γ. τὰ τοῦ θεοῦ the things, ways, thoughts, or secret purposes of God 1 Cor 2:11. φρονεῖν τὰ τ. θ. Mt 16:23; Mk 8:33 s. φρονέω 2b (ἀτιμάζοντας τὰ τοῦ θ. Just., D. 78, 10 al.). ἀποδιδόναι τὰ τ. θ. τῷ θεῷ give God what belongs to God Mt 22:21; Mk 12:17; Lk 20:25.
    δ. Almost as a substitute for the adj. divine IMg 6:1f; 15 (cp. Ath. 21, 4 οὐδὲν ἔχων θεοῦ [of Zeus]).
    The dat. τῷ θεῷ (s. B-D-F §188, 2; 192; Rob. 538f; WHavers, Untersuchungen z. Kasussyntax d. indogerm. Sprachen 1911, 162ff) is
    α. dat. of advantage (cp. e.g. Ath. 26, 3 ὡς ἐπηκόῳ θεῷ) for God 2 Cor 5:13. Perh. (s. β) ὅπλα δυνατὰ τῷ θ. 10:4. The dat. of Ro 6:10f rather expresses the possessor.
    β. ethical dat. in the sight of God, hence w. superl. force (s. Beginn. IV, 75, on Ac 7:20) very: μεγάλοι τῷ θ. B 8:4 (cp. Jon 3:3). ἀστεῖος τῷ θ. Ac 7:20. Perh. (s. α) ὅπλα δυνατὰ τ. θ. weapons powerful in the sight of God 2 Cor 10:4. This idea is usu. expressed by ἐνώπιον τοῦ θ.
    ὁ θ. is used as a vocative Mk 15:34 (Ps 21:2. θεός twice at the beginning of the invocation of a prayer: Ael. Dion. θ, 8; Paus. Attic. θ, 7 ‘θεὸς θεός’ ταῖς ἀρχαῖς ἐπέλεγον ἐπιφημιζόμενοι); Lk 18:11; Hb 1:8 (Ps 44:7; MHarris, TynBull 36, ’85, 129–62); 10:7 (Ps 39:9); AcPl Ha 3, 10; 5, 12; 31. S. also 2 and 3c and the beg. of this entry.
    θ. τῶν αἰώνων s. αἰών 3 and 4; θ. αἰώνιος s. αἰώνιος 2; θ. ἀληθινός s. ἀληθινός 3b; εἷς ὁ θεός s. εἷς 2b; (ὁ) θ. (ὁ) ζῶν s. [ζάω] 1aε.—ὁ μόνος θεός the only God (4 Km 19:15, 19; Ps 85:10; Is 37:20; Da 3:45; Philo, Leg. All. 2, 1f; s. Norden, Agn. Th. 145) J 5:44 (some mss. lack τοῦ μόνου); 1 Ti 1:17.—ὁ μόνος ἀληθινὸς θ. (Demochares: 75 Fgm. 2 p. 135, 7 Jac. [in Athen. 6, 62, 253c] μόνος θ. ἀληθινός) J 17:3. cp. the sim. combinations w. μόνος θ. Ro 16:27; Jd 25. μόνος ὁ θεὸς μένει AcPl Ha 2, 27.—θ. σωτήρ s. σωτήρ 1.—OHoltzmann, D. chr. Gottesglaube, s. Vorgesch. u. Urgesch.1905; EvDobschütz, Rationales u. irrat. Denken über Gott im Urchristent.: StKr 95, 1924, 235–55; RHoffmann, D. Gottesbild Jesu ’34; PAlthaus, D. Bild Gottes b. Pls: ThBl 20, ’41, 81–92; Dodd 3–8; KRahner, Theos im NT: Bijdragen (Maastricht) 11, ’50, 212–36; 12, ’51, 24–52.
    that which is nontranscendent but considered worthy of special reverence or respect, god (Artem. 2, 69 p. 161, 17: γονεῖς and διδάσκαλοι are like gods; Simplicius in Epict. p. 85, 27 acc. to ancient Roman custom children had to call their parents θεοί; s. 2 above and note on σέβομαι).
    of humans θεοί (as אֱלֹהִים) J 10:34f (Ps 81:6; humans are called θ. in the OT also Ex 7:1; 22:27; cp. Philo, Det. Pot. Insid. 161f, Somn. 1, 229, Mut. Nom. 128, Omn. Prob. Lib. 43, Mos. 1, 158, Decal. 120, Leg. All. 1, 40, Migr. Abr. 84). θ. γίνεται τῶν λαμβανόντων (a benefactor) proves to be a god to recipients Dg 10:6 (cp. Pliny, NH 2, 7, 18; s. 2 above, beg.—Aristot., Pol. 3, 8, 1, 1284a of the superior pers. as a god among humans; Arcesilaus [III B.C.] describes Crates and Polemo as θεοί τινες=‘a kind of gods’ [Diog. L. 4, 22]; Antiphanes says of the iambic poet Philoxenus: θεὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἦν [Athen. 14, 50, 643d]; Diod S 1, 4, 7 and 5, 21, 2 of Caesar; for honors accorded Demetrius, s. IKertész, Bemerkungen zum Kult des Demetrios Poliorketes: Oikumene 2, ’78, 163–75 [lit.]; Dio Chrys. 30 [47], 5 Πυθαγόρας ἐτιμᾶτο ὡς θεός; Heliod. 4, 7, 8 σωτὴρ κ. θεός, addressed to a physician; BGU 1197, 1 [4 B.C.] a high official, and 1201, 1 [2 B.C.] a priest θεός and κύριος; PMich 209, 11f [II/III A.D.] οἶδας ἄδελφε, ὅτει οὐ μόνον ὧς ἀδελφόν σε ἔχω, ἀλλὰ καὶ ὡς πατέρα κ. κύριον κ. θεόν; Just., A I, 26, 2 [Σίμων] θεὸς ἐνομίσθη καὶ … ὡς θεὸς τετίμηται; Tat. 3, 2 μὴ θεὸς ὤν [Empedocles]; Ath. 30, 2 Ἀντίνους … ἔτυχε νομίζεσθαι θεός of benefactors in gener. AcJ 27 [Aa II/1, 166, 4]).—JEmerton, JTS 11, ’60, 329–32.
    of the belly (=appetite) as the god of certain people Phil 3:19 (cp. Athen. 3, 97c γάστρων καὶ κοιλιοδαίμων. Also Eupolis Com. [V B.C.] Fgm. 172 K. [in Athen. 3, 100b]; on the use of θ. in ref. to impersonal entities [e.g. Eur., Cyclops 316 of wealth as a god] s. DDD 693f).
    of the devil ὁ θ. τοῦ αἰῶνος τούτου 2 Cor 4:4 (s. αἰών 2a and WMüllensiefen, StKr 95, 1924, 295–99).—668–99. RAC XI 1202–78; XII 81–154; B. 1464. LfgrE s.v. θεός col. 1001 (lit.). Schmidt, Syn. IV 1–21. DELG. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > θεός

  • 13 больно

    больно 1. предик, πονά(ει) мне \больно μου πονά(ει), πονώ 2. нареч.: \больно ударить кого-л. χτυπώ δυνατά κάποιον
    * * *
    1. предик.

    мне бо́льно — μου πονά(ει), πονώ

    2. нареч.

    бо́льно уда́рить кого́-л. — χτυπώ δυνατά κάποιον

    Русско-греческий словарь > больно

  • 14 разбить

    разобью, разобьшь, προστκ. разбей, παθ. μτχ. παρλθ. χρ. разбитый, βρ: -бит, -а, -о
    ρ.σ.μ.
    1. σπάζω, θραύω, τσακίζω•

    разбить камень σπάζω πέτρα•

    разбить тарелку σπάζω πιάτο•

    в дребезги θρυμματίζω, κάνω κομμάτια.

    || μτφ. προξενώ μεγάλο άλγος•

    разбить сердце, душу συντρίβω την καρδιά, την ψυχή.

    || μτφ. χαλνώ, χαντακώνω, καταστρέφω.
    2. χτυπώ δυνατά•

    разбить голову σπάζω το κεφάλι•

    разбить нос в кровь χτυπώ δυνατά στη μύτη μέχρι αίμα.

    3. χαλνώ, αχρηστεύω. || κουνώ, τραντάζω.
    4. νικώ κατά κράτος, κατανικώ, συντρίβω. || καταπολεμώ, ανατρέπω (για επιχειρήματα, γνώμες κ.τ.τ.).
    5. χωρίζω, διαμελίζω• κατατεμαχίζω, κατατέμνω, κατακομματ ιάζω. || κατανέμω, διαμοιράζω, χωρίζω• διανέμω•

    нас -ли на четыре отряда μας κατένειμαν σε τέσσερα τμήματα.

    || αλλάζω, κάνω ψιλά, λιανά, -νώματα• χαλνώ•

    -ейте мне десять рублей αλλάξτε μου δεηα ρούβλια.

    || χωρίζω, διαζευγνύω (αντρόγυνο κ.τ.τ.).
    6. χαράσσω, σχεδιάζω, οροθετώ, βάζω όρια, σημάδια (για δρόμο, φύτευση κ.τ.τ.).
    7. στήνω, εγκατασταινω• μπήγω (για αντίσκηνα, κατασκήνωση κ.τ.τ.).
    8. χωρίζω με διαστήματα.
    9. χτυπώ, πλατύνω, σφυρηλατώ, σφυροκοπώ.
    10. (ιατρ.) προσβάλλω•

    отец был разбит парали-цом ο πατέρας έπαθε παράλυση.

    1. θραύομαι, σπάζω, τσακίζομαι• θλώμαι•

    стакан упал и разбился το ποτήρι έπεσε και έσπασε•

    разбить в дребезги καταθρυμματιζομαι, γίνομαι θρύψαλα, συντρίβομαι.

    2. μτφ. καταστρέφομαι•

    жизнь -лась η ζωή έγινα συντρίμμια.

    3. χτυπώ δυνατά, καταχτυπιέμαι•

    упал с лошади и -лся έπεσε από το άλογο και καταχτυπήθηκε.

    4. χαλνώ, αχρηστεύομαι, ζεχαρβαλιάζω (από τα τραντάγματα)•

    телега в дороге -лась το αμάξι ζεχαρβάλιασε στο δρόμο.

    5. χωρίζομαι, διαμοιράζομαι, κατανέμομαι, κομματιάζομαι. || χωρίζω, διαζευγνύομαι• παίρνω διαζύγιο.

    Большой русско-греческий словарь > разбить

  • 15 есть

    есть I
    несов
    1. τρώγω:
    \есть за четверых разг τρώγω γιά δέκα·
    2. (выедать, разъедать) κατατρώγω, τρώγω (о ржавчине)! διαβιβρώσκω (о кислоте) / ἐρεθίζω, τσούζω (о дыме)· ◊ \есть поедо́м τρώγω κάποιον μέ τή γκρίνια μου· \есть глазами кого-л. τρώγω (κάποιον) μέ τά μάτια μου.
    есть II
    1. наст. вр. от быть 1.
    2. безл εἶναι, ἐχει, ὑπάρχει:
    в этой комнате \есть два окна αὐτό τό δωμάτιο ἔχει δύο παράθυρα· у меня \есть... (έγώ) ἔχω...· \есть надежда ὑπάρχει ἐλπίδα· ◊ что \есть силы μέ ὀλα μου τά δυνατά· так и \есть! ἔτσι εἶναι!, αὐτό εἶναι!
    есть III
    межд воен. разг μάλιστα!

    Русско-новогреческий словарь > есть

  • 16 лезть

    лезть
    несов
    1. (наверх) σκαρφαλώνω, ἀναρριχιέμαι:
    \лезть на Λέρεβο σκαρφαλώνω στό δένδρο· \лезть на гору ἀνεβαίνω στό βουνό·
    2. (входить) εἰσέρχομαι, μπαίνω / είσδύω, είσχωρῶ (проникать)! διολισθαίνω, γλιστρώ, χώνομαι (в узкое место):
    \лезть в воду μπαίνω στό νερό·
    3. (вмешиваться во что-л.) разг χώνομαι, ἀνακατεύομαι, ἀνακατώνομαι:
    \лезть не в свое дело χώνω τήν μύτη μου ἐκεῖ πού δέν πρέπει·
    4. (о волосах, мехе и т. п.) πέφτω, πίπτω:
    полосы лезут πέφτουν τά μαλλιά μου·
    5. (быть впору, подходить по размерим) разг μπαίνω, χωράω:
    фуражка не лезе-ι ему на голову τό κασκέτο δέν τοϋ χωράει στό κεφάλι· ◊ \лезть из кожи вон κάνω τό πᾶν, καταβάλλω μεγάλες προσπάθειες, βάζω ὅλα μου τά δυνατά· \лезть на рожо́н διακινδυνεύω, ριψοκινδυνεύω· он в карман за словом не лезет ἔχει τήν ἀπάντηση ἐτοιμη· \лезть в голову μοθ μπαίνει στό κεφάλι.

    Русско-новогреческий словарь > лезть

  • 17 ухнуть

    -ну, -нешь
    ρ.σ.
    1. φωνάζω ωχ (από πόνο, κούραση κ.τ.τ. ή και σαν παροτρυντικό) φωνάζω ομαδικά. || (για γλαυκιδή) κουκου-βαΐζω.
    2. ηχώ δυνατά, κροτώ, βροντώ. || χτυπώ με δυνατό κρότο.
    3. (απλ.) πέφτω, γκρεμίζομαι. || μτφ. χάνομαι ξαφνικά, εξαφανίζομαι.
    4. μ. (απλ.) χάνω, μου ξεφεύγει, μου πέφτει, αφήνω να μου πέσει. || μτφ. ξοδεύω, χαλνώ, βτζαταλίύ.
    πέφτω με κρότο, γκρεμίζομαι»

    Большой русско-греческий словарь > ухнуть

  • 18 грохнуть

    ρ.σ.
    πέφτω με γδούπο. || κροτώ, βροντώ, βροντοκοπώ. || χτυπώ δυνατά•

    грохнуть кулаком по столу χτυπώ δυνατά τη γροθιά στο τραπεζι.

    || ρίχνω με κρότο• μου πέφτει με κρότο.
    πέφτω με κρότο, με γδούπο.

    Большой русско-греческий словарь > грохнуть

  • 19 рвать

    рву, рвёшь, παρλθ. χρ. рвал
    -ла, рвало
    ρ.δ.μ.
    1. τραβώ δυνατά, απότομα•

    не рви из рук μη τραβάς από τα χέρια.

    || βγάζω, παρασύρω• αποσπώ•

    буря с корнем рвёт деревья η θύελλα ξεριζώνει τα δέντρα•

    рвать гвозди βγάζω τα καρφιά.

    || κόβω• μαζεύω•

    рвать цветы κόβω λουλούδια•

    рвать ветки κόβω κλαδιά.

    2. (ξε)σχιζω, κάνω κομμάτια•

    рвать письмо ξεσχίζω το γράμμα•

    собаки его -ли τα σκυλιά τον ξέσχιζαν.

    3. μτφ. διακόπτω•

    рвать отношения κόβω σχέσεις.

    4. ανατινάζω• σπάζω•

    здесь в прошлом году -ли камни εδώ πέρυσι έσπαζαν πέτρες με φουρνέλα.

    5. πονώ, μου πονά δυνατά, με σφάζει(οπόνος).
    6. (απλ.) βλ. рвануть (4 σημ.).
    εκφρ.
    рвать горло ή глотку – (απλ.) ξελαρυγγίζομαι (φωνάζοντας, τραγουδώντας κ.τ.τ.)• рвать зубы βγάζω τα δόντια (τραβώντας)•
    рвать и метать – είμαι φουρκισμένος, εξαγριωμένος, εξοργιμένος.
    1. με τραβά απότομα.
    2. ξεσχίζομαι, γίνομαι κομμάτια.
    3. κόβομαι•

    телефонная линия ежедневно -лась η τηλεφωνική γραμμή κάθε μέρα κόβονταν.

    4. μτφ. διακόπτομαι•

    отношения -лись οι σχέσεις διακόπτονταν.

    5. σκάζω•

    рядом -лись снаряды δίπλα έσκαζαν οβίδες.

    6. επιζητώ να ορμήσω, να ριχτώπροσπαθώ πολύ, κόβομαι•

    рвать в бой θέλω πολύνα ριχτώ στη μάχη•

    ребёнок -лся к матери το παιδάκι κόβονταν για να πάει στη μάνα.

    || μτφ. τείνω, έχω τάση για κάτι.
    рвёт, παρλθ. χρ. рвало ρ.σ.
    (απρόσ.) κάνω εμετό, (εξ)εμώ.

    Большой русско-греческий словарь > рвать

  • 20 треснуть

    -ну, -нешь
    ρ.σ.
    1. βλ. трещать.
    2. ραγίζομαι, σκάζω•

    льдина -ла ο ογκόπαγος ράγισε.

    3. μτφ. αποτυχαίνω οικτρά, χρεοκοπώ.
    4. μ. κ. αμ. χτυπώ δυνατά.
    εκφρ.
    треснуть со смеху – σκάζω από τα γέλια•
    треснуть со злости – σκάζω από την κακία, από το κακό μου•
    хоть -ни – βρε να σκάσεις (ματαιοπονείς).
    χτυπώ, -ιέμαι δυνατά•

    треснуть лбом об угол χτυπώ το κεφάλι στη γων ία.

    Большой русско-греческий словарь > треснуть

См. также в других словарях:

  • βάζω — (I) και βάνω (Μ βάζω) 1. τοποθετώ, φορώ 2. τοποθετώ κάτι επάνω σε κάτι άλλο νεοελλ. Ι. 1. προσθέτω, συνυπολογίζω 2. (για βαθμό) βαθμολογώ 3. διορίζω, τοποθετώ κάποιον σε κάποια θέση 4. βάζω... να αναγκάζω ή πείθω κάποιον να κάνει κάτι 5. υποθέτω …   Dictionary of Greek

  • σφίγγω — ΝΜΑ 1. περιδένω κάτι σφιχτά ώστε να πιέσει κάτι άλλο ολόγυρα, τυλίγω κάτι σφιχτά (α. «μη σφίγγεις τόσο πολύ τη ζώνη σου» β. «κρημνᾷ ἑαυτὴν σφίγξασα ἐκ τοῡ τραχήλου», λουκιαν.) 2. περιβάλλω και πιέζω κάτι από παντού («ὁ ὠκεανὸς σφίγγει τὴν… …   Dictionary of Greek

  • ανακομπώνω — ἀνακομπώνω (Μ) 1. τραβώ προς τα επάνω, ανασηκώνω τα μανίκια ή το άκρο τού φορέματος μου 2. μέσ. προετοιμάζομαι, κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια, βάζω τα δυνατά μου. [ΕΤΥΜΟΛ. < μσν. ἀνακομβῶ «ξεκουμπώνομαι, γδύνομαι» (πρβλ. αρχ. ἀνακομβοῦμαι*) < …   Dictionary of Greek

  • επεντείνω — ἐπεντείνω (Α) 1. εντείνω τις δυνάμεις μου, βάζω τα δυνατά μου («μὴ νῡν ἀνῶμεν, ἄλλ ἐπεντείνωμεν ἀνδρικώτερον», Αριστοφ.) 2. (για διάδοση) εξαπλώνομαι («φήσει τὸ πρᾱγμα βοᾱσθαι γὰρ ἐν τῆ πόλει καὶ λόγον ἐπεντείνειν», Θεόφρ.) 3. μέσ. τεντώνομαι… …   Dictionary of Greek

  • δυναστεύω — (AM δυναστεύω) [δυνάστης] μσν. νεοελλ. καταδυναστεύω, κυριαρχώ, δεσπόζω μσν. 1. πιέζω, εξαναγκάζω 2. βιάζω γυναίκα 3. βασανίζω, κακομεταχειρίζομαι 4. παίρνω με τη βία 5. συγκρατώ, εμποδίζω 6. (αμτβ.) προσπαθώ, βάζω τα δυνατά μου 7. (η μτχ. ενεστ …   Dictionary of Greek

  • ρώννυμι — και ῥωννύω ΜΑ 1. παρέχω δύναμη, ισχύ, δυναμώνω, ενισχύω 2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) ἐρρωμένος, η, ον ρωμαλέος, σθεναρός, σωματώδης αρχ. 1. έχω καλή υγεία, υγιαίνω 2. (το β εν. και το β πληθ. πρόσ. προστ. μέσ. παρακμ.) ἔρρωσο και ἔρρωσθε… …   Dictionary of Greek

  • σφυρίζω — και σφυρώ και ως ασυναίρ. σφυράω Ν 1. εκβάλλω οξύ, διαπεραστικό ήχο φυσώντας με σφιγμένα τα χείλη ή με τα δάχτυλα στο στόμα ή με ένα κατάλληλο όργανο, συρίζω 2. ειδοποιώ, ανακοινώνω, δίνω σύνθημα με σφύριγμα (α. «όταν περνάς έξω από το σπίτι μου …   Dictionary of Greek

  • κάνω — και κάμνω (AM κάμνω, Μ και κάνω) κατασκευάζω, δημιουργώ, φτειάχνω (α. «δεν τήν έκανες καλά τη βιβλιοθήκη» β. «οὐδ ἄνδρες νηῶν ἔνι τέκτονες, οἵ κε κάμοιεν νῆας ἐϋσσέλμους», Ομ. Οδ.) νεοελλ. 1. επιχειρώ κάτι, προσπαθώ ή αρχίζω μια ενέργεια (α.… …   Dictionary of Greek

  • πέφτω — ΝΜ 1. φέρομαι από το βάρος μου από πάνω προς τα κάτω (α. «πέφτει χιόνι» β. «πέφτει βροχή» γ. «έπεσε ένα κεραμίδι και τόν χτύπησε») 2. αποσπώμαι από τη θέση μου και φέρομαι προς τα κάτω, αποπίπτω (α. «έχω καιρό π αρρώστησα και πέσαν τα μαλλιά μου» …   Dictionary of Greek

  • Ελλάδα - Μουσική — ΑΡΧΑΙΑ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Είναι γνωστό ότι η καταγωγική περιοχή της αρχαίας ελληνικής ποίησης βρίσκεται στις θρησκευτικές τελετουργίες. Ωστόσο, το κύριο σώμα της λυρικής ποίησης χαρακτηρίζεται από έναν ανεξάρτητο χαρακτήρα την εποχή κατά την οποία… …   Dictionary of Greek

  • καλός — Ονομασία δύο οικισμών. 1. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 410 μ., 101 κάτ.) στην πρώην επαρχία Τεμένους του νομού Ηρακλείου. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού, 27 χλμ. ΝΔ της πόλης του Ηρακλείου. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Τεμένους. 2.… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»